Κάρλος Αλμπέρτο: «Έσβησε» στα 72 του ο αφανής ηγέτης της Εθνικής Βραζιλίας

«Δεν τον είδα, τον άκουσα», είχε πει ο μεγάλος Πελέ μετά την τυφλή πάσα στον τότε συμπαίκτη και αρχηγό του, στη «σελεσάο», Κάρλος Αλμπέρτο, όταν ο τελευταίος έβαλε ένα φοβερό γκολ στο τέρμα του Ντίνο Τζοφ το 1970, στο μεγάλο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πλέον δεν θα τον βλέπει κανείς, δεν θα τον ακούει κανείς, καθώς ο «καπιτάο» άφησε την τελευταία του πνοή, στις 25 Οκτωβρίου, από καρδιακή προσβολή, στη γενέτειρά του Ρίο ντε Τζανέιρο, σε ηλικία 72 ετών.



Σαν καπετάνιος ήταν πάντα στο τιμόνι της αγαπημένης του «σελεσάο». Με βλέμμα διαπεραστικό, που έκανε συμπαίκτες και αντιπάλους να στέκουν προσοχή όταν μιλούσε, έντονη προσωπικότητα μέσα στα αποδυτήρια, έκανε ακόμα και τους προπονητές να ακούνε τις παρατηρήσεις του και τις συμβουλές του. Ούτε ο Πελέ κατάφερε να γλιτώσει από μία από τις μεγαλύτερες εμβληματικές φιγούρες που φόρεσαν την κίτρινη φανέλα της Βραζιλίας. Και όταν χρειάστηκε να σκύψει το κεφάλι και να δώσει τη δόξα στους άλλους, το έκανε. Δεν του επέτρεπε και η θέση του να κάνει πολλά. Όταν όμως του επέτρεπε η ροή του αγώνα, ο Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες, μάγευε κι ας ήταν δεξί μπακ.

Ένας από τους μεγαλύτερους αμυντικούς που γέννησε ποτέ το άθλημα, ξεκίνησε τα ποδοσφαιρικά του βήματα με την ομάδα της Φλουμινένσε το μακρινό 1963, μαγνητίζοντας τα βλέμματα από την πρώτη του χρονιά κιόλας, με τα εκπληκτικά, δυνατά και πάνω απ' όλα ακριβή του τάκλιν, αλλά και την τεχνική του κατάρτιση, που ήταν επιεικώς αδιανόητη για αμυντικό. Το 1966 μετακόμισε στη Σάντος όπου και «έδεσε» κατευθείαν με τον Πελέ. Εκεί έμεινε μέχρι το 1974 παίζοντας 445 παιχνίδια και σκοράροντας 40 φορές.

Με τον Πελέ


Με την εθνική Βραζιλίας τα πράγματα δεν ξεκίνησαν το ίδιο «ρόδινα», καθώς μπορεί να συμπεριλήφθηκε στους αρχικούς 44 παίκτες για την επιλογή του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 στα γήπεδα της Αγγλίας, όμως δεν κατάφερε να μπει στην τελευταία 22άδα. 

Ξεκίνησε μάλιστα σε κάθε αγώνα της προκριματικής φάσης αλλά και των διεθνών φιλικών, αν και στην τελική φάση θα χανόταν έτσι όπως είχε εμφανιστεί, μαγικά! «Ήταν τεράστια η απογοήτευση για μένα», θα πει αργότερα, «μου έδωσε όμως κίνητρο να πιεστώ περισσότερο και να γίνω παίκτης πρώτης επιλογής στο μέλλον, όπως επίσης και αρχηγός».

Στιγμιότυπο από ένα από τα ομορφότερα γκολ των παγκοσμίων Κυπέλλων


Όταν το 1969 ο Κάρλος Σαλντάνια θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της «σελεσάο», δεν θα κάνει το ίδιο λάθος. Σε συνέντευξη Τύπου, θα παραδεχτεί τα ηγετικά προσόντα του Κάρλος Αλμπέρτο και θα του δώσει το περιβραχιόνιο της ομάδας χωρίς δεύτερη σκέψη. Φυσικά δικαιώθηκε...

Ο 25χρονος έκανε το ντεμπούτο του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού ως αρχηγός της σελεσάο, κάνοντας την πλάση να διερωτάται πώς είναι δυνατόν να είναι αυτός αρχηγός σε μια ομάδα που παίζει ο 30χρονος και δύο φορές παγκόσμιος τροπαιούχος Πελέ!



Ενδεικτικό του βεληνεκούς του, εκτός από το τι λένε ποδοσφαιριστές και δημοσιογράφοι της εποχής είναι και η New York Cosmos. Η αμερικανική ομάδα, που θέλοντας να φέρει την επανάσταση στο ποδόσφαιρο των ΗΠΑ, αποφάσισε να φέρει τα μεγαλύτερα ονόματα στα αποδυτήριά της. Πελέ, Μπεκενπάουερ και φυσικά ο «καπιτάο» δεν έλειπε από αυτούς.

Τα συλλυπητήρια από την αγαπημένη του Σάντος


Κέρδισε το παρατσούκλι «O Capitão do Tri» επειδή ήταν αρχηγός στο τρίτο μουντιάλ που σήκωνε η «σελεσάο» το 1970. Αλλά όχι μόνο για την επιτυχία. Ο «αιώνιος» προπονητής της Βραζιλίας, Μάριο Ζαγκάλο, που προπόνησε από τον Πελέ μέχρι και τον Ρονάλντο, είπε ότι μπορεί αυτός να ήταν προπονητής, αλλά ο Κάρλος Αλμπέρτο ήταν ο αρχηγός, ηγέτης και καθοδηγητής αυτής της ομάδας. Πίσω από τα φώτα, πίσω από τα δημοσιεύματα, πίσω από τα φλας που άναβαν για τον Πελέ, τον Τοστάο, το Ζαϊρζίνιο, κρυβόταν ο αφανής αρχηγός, ο «καπιτάο», που όλοι άκουγαν και σέβονταν εντός και εκτός και εκτός γηπέδου. Ο ανεπανάληπτος Κάρλος Αλμπέρτο.

Αφιέρωμα της NY Cosmos στον Κάρλος Αλμπέρτο