Δημήτρης Δανίκας

Μα τώρα τι εννοεί ο Κυριάκος όταν είπε, στο περίπου, ότι περιμένει από τον Τσίπρα να επιστρέψει στην Ελλάδα με κάτι από τις ΗΠΑ; Οτι δηλαδή ο σκοπός της περιφοράς του στο Σικάγο και στον Λευκό Οίκο να μην καταλήξει μόνο με μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες για να τις δείχνει, κορδωμένος, στα εγγόνια του και να λέει: «Να, ο παππούς εδώ με τον πλανητάρχη Ντόναλντ Τραμπ». «Να, εδώ με τον Ομπάμα», «Να, εδώ με τον Μακρόν», «Να, εδώ με τον Πούτιν» και πάει λέγοντας!

Με κεραυνοβόλησε η προσποιητή αφέλεια. Και η πλάγια απειλή. Οτι δηλαδή, Αλέξη μου, αν επιστρέψεις με άδεια χέρια θα σε κάνουμε με τα κρεμμυδάκια. Ως εκ τούτου, η μνήμη μου επέστρεψε στο παρελθόν.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου επέστρεψε από την Ουάσινγκτον με την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εγκατέλειψε τις «Βάσεις του θανάτου». Ο Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε δημοσίως τις ΗΠΑ. Και καλά έκανε, αφού, εδώ που τα λέμε, η στρατιωτική άμυνα της χώρας έμοιαζε με παρέλαση της 25ης Μαρτίου στο άγαλμα του Αγνωστου Στρατιώτη. Ο Κώστας Καραμανλής junior τόλμησε να αρθρώσει ένα «no», με αποτέλεσμα να διαβεί το κατώφλι του Μαξίμου και να επιστρέψει στην ουζοκατάνυξη των ταβερνείων της Ραφήνας. Ο Γιώργος Παπανδρέου junior μάς έβαλε ως κουμανταδόρο -να μην πω νταβατζή- το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο Αντώνης Σαμαράς, η επιτομή του πρόθυμου. Ο Αλέξης Τσίπρας εγκατέλειψε κάθε ίχνος αριστερής παρθενορραφής και επιδόθηκε στο προσφιλές του σπορ της κυβίστησης. Κοινώς κωλοτούμπα!

Τα μοναδικά που προσκόμιζαν άπαντες κατά την επιστροφή τους, μετά τους ασπασμούς, τις χειραψίες και τις φωτογραφίες για να στολίζουν το άλμπουμ των αναμνήσεών τους, ήταν φυσικά η παραμονή και ενίοτε η ενίσχυση των αμερικανικών βάσεων και οπωσδήποτε η πώληση εναέριου, θαλάσσιου και επίγειου στρατιωτικού υλικού!

Εξ αυτής της ασταμάτητης αγοραπωλησίας συνέβησαν δύο πραγματάκια. Το πρώτο, ότι η Σωρρακώσταινα είναι η τρίτη, παγκοσμίως, με τις μεγαλύτερες δαπάνες εξοπλιστικών προγραμμάτων. Και το δεύτερο, τα «φιλοδωρήματα» που μοιράζονταν σε όλους αυτούς που είχαν βάλει την τζίφρα τους κάτω από αυτές τις συμφωνίες. Αυτή η ασυγκράτητη, η λεγόμενη «εθνικοπατριωτική» ανάγκη εξοπλισμού με το φόβητρο της Τουρκίας. Καθώς και οι παχυλότατες, ξιγκάτες μίζες, είναι από τις βασικότερες αιτίες της πρόσφατης χρεοκοπίας, της φτωχοποίησης και της έκπτωσης της οικονομίας λίγο πιο πάνω από Βουλγαρία και Ρουμανία. Με απλά λόγια, όσο περισσότερο αγοράζαμε, και μάλιστα από δεύτερο χέρι, τόσο πληρώναμε την αμερικανική πολεμική βιομηχανία και άλλο τόσο πλουτίζαμε μερικούς μιζαδόρους που περνούσαν κα περνούν ζωή και κότα!

Αυτά που λέτε, αγαπητέ Κυριάκο. Και να μην ξεχνάμε. Αν ο οιοσδήποτε Ελληνας πρωθυπουργός επιστρέψει με το κατιτίς του ή με άδεια χέρια, αυτό είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας της βουλήσεως του εκάστοτε πλανητάρχη. Αυτός κρίνει, αυτός αποφασίζει, αυτός δίνει. Αλλιώτικα, «σκάσε και κολύμπα»!

Και να μην ξεχνάμε ότι η μικρή, πτωχή, πλην τιμία Ελλάς, από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα βρέθηκε -και συνεχίζει να βρίσκεται- κάτω από επιτήρηση και διαρκή κηδεμονία. Από τότε δηλαδή που κλέφτες, αρματολοί, κοτζαμπάσηδες και προεστοί άρχισαν να λαμβάνουν τραπεζικά πουγκιά με λίρες Αγγλίας. Αφού πρώτα τις καταβρόχθισαν με υπέρμετρη και ασυγκράτητη απληστία, στη συνέχεια, ως ζήτουλες, εκλιπαρούσαν και άλλα πουγκιά από τους τραπεζίτες του Λονδίνου.

Να το παραδεχτούμε και να μην ομφαλοσκοπούμε. Νεοαποικία, οικόπεδο και ημιπροτεκτοράτο ήμασταν και είμαστε. Ολα τα άλλα είναι για τα χαϊβάνια και την τυφλή κομματική πελατεία!