Δημήτρης Δανίκας

Βλέπουμε τα σχετικά  ρεπορτάζ,  ακούμε τις  δηλώσεις και όλα αυτά τα  σούρτα φέρτα  τα δεχόμαστε αδαμαρτύρητα. Τα καταπίνουμε  αμάσητα!

Στοιχηματίζω τα πάντα για ένα γεγονός.  Οτι οι   αρχηγοί  των δύο μεγάλων κομμάτων προσέρχονται  με προτάσεις “σωτηρίας” και με τον τρόπο  τους,  δηλαδή με  κομψότητα, εκλιπαρούν “λίγα  ψίχουλα αγάπης”.  Περίπου ανταγωνίζονται ποιος εκ των δύο περισσότερο  αρεστός από  τα αφεντικά του Βερολίνου!

Αντί  δηλαδή  να ομονοήσουν. Αντί να καταλήξουν σε μια κοινή πρόταση  για την έξοδο της  χώρας απ αυτό τον πρωτοφανή εφιάλτη, εκείνοι, με τον  τρόπο  τους,  κολακεύουν   τους  Γερμανούς  αξιωματούχους,  υποσχόμενοι, περίπου “εγώ κι  όχι αυτός ο  κατάλληλος πρωθυπουργός”. Εγώ  ξέρω,  εκείνος όχι!

Αυτά  είναι τα πολιτικά διαπιστευτήρια υποτέλειας. Αυτές  οι συμβολές επισκέψεις η  σημειολογία  της παντελούς εξαφάνισης κάθε ίχνους εθνικής  κυριαρχίας.  Ολοι να “σφάζονται”  στην ποδιά της  Γερμανικής καγκελαρίας. Ολοι  να παρακαλάνε για βοήθεια. Ολοι να ξεροσταλιάζουν  για  κάποιο χαμόγελο,  για ένα  νεύμα  φιλίας, συμπόνοιας, κατανόησης και πριμοδότησης. Εγώ κι όχι  εσύ ο  ευνοούμενος  των Βρυξελών!

Αυτός  και  ο   πυρήνας  μιας  βαθιάς  εξάρτησης. Που  μονίμως και διαχρονικά κυριαρχεί  στην  χώρα μετά την απελευθέρωσή της από της Οθωμανική  σουλτανία!

Θυμάστε  το σλόγκαν “η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες”; Γιατί αυτό το σύνθημα κυριάρχησε και   συνεπήρε  τους νεοέλληνες; Επειδή,   φυσικά όλοι, στο υποσυνείδητό τους  γνωρίζουν ότι ουδέποτε  η  Ελλάδα   ¨ανήκε”, ούτε ¨ανήκει”  στους “ιθαγενείς”  της!

Μα  για να σου ανήκει κάτι,   βρε ανεγκέφαλε, πρέπει πρώτα να το κατακτήσεις. Οπως συμβαίνει με κάθε σχέση.  Από την ερωτική και  προσωπική μέχρι  την επαγγελματική. Πρέπει και να θέλεις και να μπορείς, Πρέπει να μοχθήσεις, πρέπει να παράξεις, πρέπει να ιδρώσεις και πρέπει κάθε μέρα κάθε στιγμή να  δημιουργείς!

Η  συλλογική παραδοχή “απ έξω  τα καλά  η  τα κακά  νέα” καταλήγει στην   υποτέλεια καθενός εξ ημών και υμών. Α εμείς δεν μπορούμε. Μόνο αν μας  βοηθήσουν οι  Αμερικανοί. Μόνο αν μας βοηθήσουν οι  Γερμανοί. Μόνο αν  μας δανείσουν οι  Ευρωπαίοι. Μόνο οι ξένοι. Ακόμα και οι Ρώσου, ακόμα και οι Κινέζοι!

Γι αυτό άλλωστε  δεν επιθυμούμε να  ξεπουλήσουμε κάθε ίχνος δημόσιας περιουσίας;  Αφού εμείς με τις προσλήψεις και τις παροχές θα ξετινάξουμε  τα  δημόσια  ταμεία. Αυτή κι αν είναι παραδοχή ανικανότητας και  ανευθυνότητας!

Ανίκανοι   να διαχειρστούμε  την  δημόσια περιουσία. Ανίκανοι να βάλουμε μπροστά  την παραγωγική μηχανή. Ανίκανοι να νοικοκυρέψουμε  το Δημόσιο. Ανίκανοι να  πολεμήσουμε ανελέητα  την   φοροδιαφυγή. Ανίκανοι να  εξοντώσουμε την  γραφειοκρατία. Ανίκανοι στην οργάνωση. Ανίκανοι στον  σχεδιασμό. Ανίκανοι στον εκσυγχρονισμό. Ανίκανοι να παρακολουθήσουμε  τις αλλαγές που με ραγδαίους ρυθμούς συντελούνται στον πλανήτη. Ανίκανοι σε όλα!

Σε ένα πράγμα πάντα ικανοί. Ικανότατοι. Στην επαιτεία. Στην κλάψα. Στην επίκληση προστασίας. Πως το λένε αυτό; Μα φυσικά πορνεία!