I fought the law and the law won
anastasopoulos_www

Βασ. Αναστασόπουλος

I fought the law and the law won

Πολύ συχνά, ο δημοσιογράφος καλείται να γράψει και να καταγράψει γεγονότα και καταστάσεις που τον υπερβαίνουν. 

Να μεταφέρει την εικόνα που "εισπράττει", μιλώντας με ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν να "στήσει" την ιστορία του, το θέμα του, δίχως όμως να έχει ο ίδιος βιώσει αυτά που καλείται να μεταδώσει. Κι εκεί είναι που πρέπει να μπει στο "πετσί" του ρόλου, του κοινωνού της είδησης, να γίνει "ένα" με το ρεπορτάζ και να βγάλει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Όταν λοιπόν γράφουμε, για παράδειγμα, για τη φορολογική επιδρομή του κράτους στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους ή στους ιδιοκτήτες ακινήτων, δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν αφορά εξίσου και εμάς. Όταν γράφουμε για μια γονατισμένη από την κρατική αναλγησία κοινωνία, δεν μπορούμε να μείνουμε ουδέτεροι παρατηρητές. Πρέπει να πάρουμε θέση: είτε θα είμαστε υπέρ όλου αυτού που μας συμβαίνει στα χρόνια του Μνημονίου, γιατί το θεωρούμε "αναγκαίο κακό", ώστε να σωθεί η χώρα, είτε θα είμαστε κατά, καταγγέλλοντας και αναδεικνύοντας τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αδικίες.

Πολύ πρόσφατα, ο ίδιος γνώρισα για τα καλά το πιο σκληρό πρόσωπο του κράτους και των νόμων. Λόγω οφειλών προς το Δημόσιο, οι οποίες δημιουργήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω αδυναμίας να ανταπεξέλθω σε όλες μου τις οικονομικές υποχρεώσεις, η εφορία κατέσχεσε ένα πολύ σημαντικό για τη διαβίωσή μου ποσό, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση και προτού προλάβουν τα χρήματα αυτά να φτάσουν, έστω, στον τραπεζικό μου λογαριασμό. Τα κατάσχεσε, δηλαδή, από την ίδια τους την "πηγή" και όχι από το μεσάζοντα (ήτοι, την τράπεζα), πριν φτάσουν σε μένα.

Κλείσιμο
Πώς νιώθω; Σαν να με έχουν... βιάσει. Ψέματα. Σαν να με έχουν χτυπήσει, βιάσει και ληστέψει μαζί. Και ξέρω καλά τώρα πια, πως κάθε λέξη που ακούω να βγαίνει από τα χείλη των κυβερνώντων, υποστηρίζοντας ότι η πολιτεία στέκεται αρωγός προς τους πολίτες, είναι κίβδηλη.

Όχι, το κράτος στέκεται πλάι σου, σαν βδέλλα έτοιμη να σου πιει το αίμα, σαν τιμωρός κάθε σου λάθους, και όχι σαν σύμμαχος ή προστάτης. Κι έτσι, να με συμπαθάτε, αλλά δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Δεν μπορώ να βρω όμορφα, "κομψά" λόγια, για μια εξουσία διεφθαρμένη ως το μεδούλι, που δεν χρησιμοποιεί τη δύναμή της για να "θεραπεύει", μα για να τιμωρεί.

Και δεν μπορώ να καταλάβω ποια ηθική διέπει τη νομοθεσία, όταν εκείνη χρησιμοποιείται σαν την κάννη ενός όπλου, που στρέφεται εναντίον σου και ετοιμάζεται να πυροβολήσει.

Αλλά, για ποια ηθική μιλάμε, για ποιες αξίες, μέσα σε μια οικονομική κρίση πέντε-έξι ετών τώρα, που ήταν αρκετή, για να καταρρεύσουν τα πάντα και να μείνουμε μόνοι και ανυπεράσπιστοι μέσα στο λάκκο των λεόντων;

Πραγματικά, αναρωτιέμαι...

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα

BEST OF NETWORK