Βασίλης Τσακίρογλου

Ωστόσο, το «πόσο επικίνδυνος» είναι ίσως το λάθος ερώτημα. Διότι όταν κάπου εκεί έξω κυκλοφορούν ελεύθεροι τύποι όπως ο Νίκος Μαζιώτης, όπως οι εκτελεστές των Χρυσαυγιτών στο Νέο Ηράκλειο, όπως αυτοί που γάζωσαν την κατοικία του Γερμανού πρέσβη, αυτό που θα μπορούσε να μας απασχολεί είναι το για ποιους είναι επικίνδυνος ο Χριστόδουλος Ξηρός. Για την κοινωνία γενικώς και αορίστως; Για την έννομη τάξη και την κυβέρνηση; Ή μήπως για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοσκοπική του άνοδο; Τα σενάρια συνωμοσίας φαίνεται να απελευθερώθηκαν μαζί με την απόφαση του Χριστόδουλου να μην επιστρέψει στον Κορυδαλλό μετά από την άδειά του. Και αυτή είναι η «ευλογία» του, καθώς ταράζει τα νερά προκαλώντας πρωτοσέλιδους τίτλους που λίγο-πολύ εξυπηρετούν τους πάντες.

Ο Χριστόδουλος μπορεί να «απέδρασε» επειδή οραματίστηκε τον εαυτό του ως ηγέτη του ένοπλου αντάρτικου πόλης, επειδή θέλει να κάνει επανάσταση -ή επειδή θέλει να κάνει έρωτα. Όποιο και εάν ήταν το κίνητρό του, δεν είχε και πολλά να χάσει εκτός από τις ανέσεις του κελιού του. Και μολονότι προ της αρχικής του σύλληψης έπιανε πιο συχνά μπαγλαμαδάκια παρά πυροβόλα και εκρηκτικά, η τεχνογνωσία του ως προς τις πρακτικές της τρομοκρατίας είναι πάντα χρήσιμες στους επίδοξους επιγόνους του.

Πολλά χρόνια πριν αποκαλυφθεί η εμπλοκή του στη 17Ν, πολύ πριν από τις δήθεν εξομολογητικές του τηλεοπτικές συνεντεύξεις, ο Χριστόδουλος ήταν γνωστός, τόσο στον αντιεξουσιαστικό χώρο, όσο και στην αστυνομία. Εξάλλου, λόγω του σωματικού του όγκου αλλά κυρίως του ατρόμητου χαρακτήρα του, ήταν πάντα μπροστάρης στις συγκρούσεις διαδηλωτών με τις δυνάμεις καταστολής, πίσω στην άγρια δεκαετία του '80.

Ο Χριστόδουλος είναι σε μεγάλο βαθμό «καμένος», εφόσον η φυσιογνωμία του είναι πασίγνωστη -πολύ περισσότερο, μάλιστα, από ό,τι πχ του Μαζιώτη. Ακριβώς όμως επειδή είναι ένα από τα πρόσωπα που ταυτίζονται με την εγχώρια τρομοκρατία, εξυπηρετεί πχ τους Αμερικανούς να τραβούν το αφτί των ελληνικών αρχών, τη ΝΔ να χρεώνει ιδεολογικές συμπάθειες στο ΣΥΡΙΖΑ, και βέβαια τον ΣΥΡΙΖΑ να αυτοπυροβολείται με τη βοήθεια των πάντα ετοιμοπόλεμων εμπρηστών τύπου Τατσόπουλου.

Θα δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι η απόδραση του Χριστόδουλου είναι σκηνοθετημένη, είτε για να δοξάσει την ΕΛ.ΑΣ όταν θα τον συλλάβει ξανά, είτε για να κυκλοφορεί ελεύθερη μια συγκεκριμένη και εύκολα αναγνωρίσιμη από το κοινό απειλή. Από την άλλη όμως, θα πρέπει κανείς να αναγνωρίσει ότι, εάν δεν υπήρχε ο Χριστόδουλος Ξηρός, κάποιος θα έπρεπε να τον εφεύρει.