Όταν η άρχουσα τάξις γυρόφερνε τις πρεσβείες

Πως και πως περίμενε η παλιά αριστοκρατία την πρόσκληση για κοινωνική συνάθροιση. Αν μάλιστα ήταν και από την πρεσβεία μιας μεγάλης χώρας, όπως η Αγγλία, ποιος τη χάρη τους. 

Ο ρεπόρτερ της κοσμικής στήλης (!) της εφημερίδας "Ραμπαγάς" ήταν εκεί και μεταξύ των άλλων μεταδίδει: 
«... Υπέρ την κεφαλήν των ορχουμένων ζευγών ήτο ο μπουφές τρίζων υπό το δροσερόν βάρος μυρίων αναψυκτικών, ενώ υπό τους πόδας αυτών ην εστρωμένη τράπεζα δι' ην ο Λούκουλλος ή θα ηυτοκτόνει εκ ζηλοτυπίας ή θα προσέθετε νέαν αίθουσαν εστιάσεως εις τας τόσας του άλλας, του Απόλλωνος, του Διός κλπ., επονομάζων αυτήν Φορδ.

Ούτω οι χορευταί εχόρευον μεταξύ του βορείου πόλου των αναψυκτικών και της διακεκαυμένης ζώνης του καμπανίτου.

Εν τω μεταξύ του χορού, πολλαί δραπέτιδες ανέβαινον εις την κατεψυγμένην ζώνην των παγωτών, μεταξύ δε τούτων βασίλισσα της παγωτοφουρτούνας ανεκηρύχθη η Melle Π., αφ' ης το όνομα δικαίως μένει αναπόσπαστον το επίθετον της ωραίας.

Μετά την δευτέραν contredanse, εδόθη το σύνθημα της εφόδου κατά του σουπέ και ερροβόλησε φαιδρός επί τη γαργαλιστική του στομάχου προσδοκία, ο κόσμος όλος ο σκιρτητικός των δύο φίλων κάτω εις το εστιατόριον.
Γλυκύ φως ηδυπαθή εκεί έρραινεν αυγήν εις τας μορφάς των ωραίων δεσποινών και δεσποινίδων, ων ούτω εκάστη ομοίαζε και με μίαν ροδοπάρειον Ήβην. Ο καμπανίτης έρρευσεν ως Νιαγάρας.



Οι καβαλλιέροι, όρθιοι όπισθεν των Κυριών, τας περιεποιούντο με την σπουδήν εκείνην ήτις διακρίνει πάντα πεινόντα αναγκαζόμενον να υπηρετή τον τρώγοντα.

Ο κ. Φορδ επολλαπλασιάζετο εφ' εαυτόν, καθ' όλον το σουπέ, πανταχού παρών και πάντα στόμαχον πληρών και θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός. Αβρότατος, φιλομειδής, αέτειον έχων το βλέμμα επρόφθαινεν όλας τας ωραίας gourmets και τινάς gourmandes, προσφέρων εις την μίαν εδώ σπανίαν αγγλικήν σαλάτα, εις την άλλην εκεί jambon αγγλικό εξαίσιον και εις την άλλην παρέκει φασιανόν δια βασιλίσσας ή καμπανίτην δια θεάς του Ολύμπου. 
Εν γένει, ο φόρδειος δείπνος ήτο τι προ του οποίου και αυτός ο Πάπας μεθ' όλων του των Καρδιναλίων θ' ανεφώνει:

-Splendid!

Εις ιδιαιτέραν αίθουσαν παρεκάθησαν οι βασιλείς μετά των αρχηγών των πρεσβειών... Ό,τι εκλεκτόν υπάρχει δεν έλειπεν εκ της τραπέζης... Bouillon, poisson mayonnaise, dinde galantine, pate, petits foies, jambon, asperges και λοιπά και λοιπά ικανοποιούντα και του μάλλον απλήστου την όρεξιν.



Όλοι έφαγον ομολογουμένως λουκουλικώς, ήκουσα δε και αυτόν τον κ. Μιχαήλ Α... λέγοντα εις τον συγγενή αυτού κ. Μ... Σ... :

-Αληθινά Μ... είχε και καλό και πολύ φαγί.

-Δεν λέγω όχι, αλλά εγώ δεν έφαγα πολύ, διότι είμαι αδιάθετος.

Κατά τύχην εκαθήμην εν τη τραπέζη, πλησίον του κ. Μ... και είδον ότι έφαγε δια δέκα.

-Οποίαν καταστροφήν θα έκαμνε, διενοήθην, αν δεν ήτον αδιάθετος...”.

Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)

Διαβάστε περισσότερα στο www.paliaathina.com